Daantje zou naar school toe gaan,
maar hij bleef voortdurend staan.
Hier te kijken, daar te turen
en het zou niet lang meer duren
dan zou 't klokje negen slaan.
Daantje, Daantje stap toch aan.

Daantje bleef te lang op straat
En hij kwam op school te laat
Daarom moest hij 's middags blijven
en zijn hele lei vol schrijven.
De andere speelden, Daantje niet.
Jongen, Jongen wat 'n verdriet